een oppepper van formaat

vandaag is weer zo'n dag dat je oppeppers krijgt van je gezin, een dag dat even alles meezit ! een dag dat je weer even moed krijgt om verder te gaan en weet ik ben goed bezig. want de voorbije dagen was het wel even anders ... dan heb ik weer veel traantjes gelaten dat ik het even niet meer zag zitten !

maandag heeft lars weer serieuze driftbuien gehad ... en weer meestal zonder een reden , dinsdag was mijn ventje en ik 3 jaar getrouwd en ipv dat romantisch te vieren vond hij het nodig om me in de winkel te bellen (bleef te lang weg voor hem, want stond aan de charcuterie en dat duurde lang, had ook niet gezegd dat ik dat nog haalde) en me uit te kafferen. uiteindelijk kreeg ik aan de kassa een sms dat ik nog 2 min had of hij reed alleen naar huis zonder mij. zag me al staan met al mijn inkopen, zonder zakje (want dat geven ze niet meer hé).
ben in de auto gestapt en ik was echt boos !! senne vroeg dan, mama waarom bleef jij zo lang weg, dat duurde nog al ! ik heb toen geantwoord, ik heb geen verantwoording als mama af te leggen !! en heb aan mijn man gezegd dat hij onze huwelijksverjaardag goed verbrod had ! maar denk je nu dat ik daar excuses voor gehad heb ?? nene ... gisterenmorgend vond ik het welletjes en heb naar het erfelijkheidscentra in antwerpen gebeld. uitleg gevraagd (want dat was 3 jaar geleden door het COS aangeraden geweest) en afspraak gemaakt. het enige wat ik nu nog moest doen ... is mijn man overtuigen waarom dat nodig was ! ik heb hem het uitgelegd, wat het inhoud, wat er ongeveer van gaat uitkomen en wat er daarna eventueel mee kan gebeuren. hij vond het goed, heb hem er over laten nadenken, heb in de namiddag op het Revalidatiecentrum het aan de psycholoog gezegd en ze zij ook denk er over na, maar het zou inderdaad een hulp zijn !! want uiteindelijk gaan we zo ook te weten komen of hij effectief ook autisme heeft ... ik wil hulp kunnen krijgen want hij beseft soms niet hoe moeilijk senne het heeft, wel van lars (omdat die dat uit) maar hij heeft moeilijkheden om met senne om te gaan, wat ik begrijp maar daar moet wel iets aan gebeuren zodat we een gezin gaan worden zonder frustraties naar elkaar toe ... er is niets mooier dan een papa die speelt met zijn zoon zonder bang te zijn dat hij er boos op gaat worden omdat hij weer eens anders reageert !! (ik lees overal en ook de psychologen hebben me dat al gezegd, is dat normaal bij autisme, geen inlevingsvermogen bij anderen en niet zien dat er problemen zijn, en zo er niet mee kunnen omgaan) wat natuurlijk het heel moeilijk maakt. s'avonds heb ik hem gevraagd wat hij er van vond, en hij antwoorde, je wil het graag weten hé of ik het heb, kzeg ja want we hebben hulp nodig, voel je dat zelf ? ja zei hij ik heb het moeilijk soms met de kinderen om er mee om te gaan ! oef het was door hem gezegd, hij heeft het eindelijk toe gegeven ! de eerste bouwsteen aan ons geluk is gelegd !! we zullen het doen ... voila de 2de bouwsteen ligt er ;-) de psychologe vroeg nog eens hoe het met lars ging, en ja ik had haar nog altijd het zelfde te melden, niet goed ! geen woordjes, veel woede en frustraties ... ni leuk voor niemand !! ze vroeg om misschien toch maar eens terug naar het COS te bellen en een vroegere afspraak te maken dan eind 2012 ! (normaal moesten we dan terug komen, om te zien hoe hij het op school deed en een herevaluatie te doen oa op autismespectrumstoornis, want in april hadden ze het grote vermoeden van , vastgesteld. wegens zijn gedragingen. de psychologe zij van als we dit schooljaar nog iets weten kunnen we volgend jaar hem op revalidatie al laten komen !! dat zou ideaal zijn hé ... dus ik vanmorgen gebeld, de maatschappelijk assistent ging het team om raad vragen en het vorige verslag lezen en ging me daarna iets laten weten ! we zullen het horen ... ben is curieus wat ze beslissen ! vanmorgen had ik 2 lieve zonen, de ene gaf me voortdurend vliegende kusjes voor hij naar school vertrok, de andere had geen driftbuien vanmorgen en gaf me daarnet in zijn bedje de ene kus na de andere ... daar doen we het voor ! je hebt dus zo van die dagen dat je weer even moed krijgt en dit zijn al 2 van die dagen !! ik geniet er van ... hop naar de volgende

grtjs Greet

senne's zelfstandig werk

senne had vandaag zelfstandig werk (hij zit in het 2de leerjaar, en dat krijgen ze wanneer ze het moeilijk hebben bij bepaalde taakjes) gehad op school omdat zijn juf niet aanwezig was. op zich niets speciaals mee maar toen ik daarnet zijn zelfstandig werk bekeek schrok ik me serieus. ik wist al wel dat senne het moeilijk had met begrijpend lezen maar dat hij daarbij ook taakjes niet of anders uit voert ! dat was me eigenlijk wel nieuw. hij heeft zijn opdrachten amper gelezen en dat bleek in de uitkomsten !
bij woordpakket was het eigenlijk wel serieus te bemerken. vond het zo verschrikkelijk dat ik hem het opnieuw heb laten lezen, na 4 keer terug lezen had hij wel door wat hij moest doen !

de opdracht met zijn antwoorden.

hoe zijn taak er zo aan toe was kon ik het niet aanzien dat hij het zo zou afgeven morgen. ik vond dat hij het terug deftig moest maken. toen ik vroeg waar ga je nu de juiste woorden zetten, antwoordde hij , ik weet het niet ... dus heb ik de taak netjes over geschreven en heeft hij ze in een keer juist gemaakt ...

het nieuwe propere juiste taakje ...

heb de juf dan maar een briefje gemaakt waarom ik dat gedaan heb ... ik vond dat hij het moest leren om iets goed te lezen, want hij had 4 soorten taken en in elke taak had hij wel 1 ding zeker niet goed gelezen ... maar de taaltaak was er echt over !! is het verkeerd van me ?? want uiteindelijk heeft hij de taak zelf gemaakt ik heb hem er alleen op toegewezen dat hij het goed moet lezen !!

soms hé

soms kan een dag zo simpel in elkaar zitten en soms kan het zo onmenselijk lang duren ...
ik heb deze week mijn handen meer dan vol gehad met mijn petatjes.

soms leuke dingen soms minder leuke dingen ... senne heeft weer enkele dagen in zijn broek geplast,stress? ik heb het nog niet door waar het probleem zit, al weet ik wel dat hij er niets van maakt. ik heb een beloningsblad gemaakt (al van in de vakantie). hij speelt heel graag robotjam op psp en daarom heb ik op de belongskaart een beloning na 1 week geen natte broeken om op vrijdag robotjam te spelen ! ik hoopte dat dat iets uit haalde, ja in de vakantie wel maar nu is dat ook weer gedaan. eergisteren heeft hij zelfs precies heel fier op zich zelf op het vakje van zaterdag geschreven dat hij in zijn broek had gedaan ! ja veel haalt het dan niet echt uit !! ik begrijp het nog niet, komt het door woensdag ?? toen is hij voor het eerst alleen bij de nieuwe psychologe op het revalidatiecentrum geweest ! het is weer gissen wat het probleem is. ik heb in de badkamer picto's hangen om zijn tanden te poetsen en in het toilet voor naar het toilet te gaan ! echt alles letterlijk ... maar geloof het of niet, als dat er niet hangt in de badkamer dan kan hij zijn tanden niet poetsen en als het in het toilet niet hangt, zoals vorige week in het ziekenhuis waar we op bezoek waren dan trok hij het toilet ook niet door ! alles moet zo letterlijk gezegd en geschreven zijn. zo vermoeiend soms. vanmorgen had hij ook weer iets ...ik had gisterenavond zijn kleren aan de kapstok gehangen : een lange broek, truitje, onderhemd, sokken en onderbroek (als ik dat allemaal niet bij elkaar leg dan doet hij bv geen nieuwe onderbroek aan want dat ligt er niet bij) maar vanmorgen dus had ik gezegd :
"senne wil je aub jouw kleren aandoen, je broek en onderhemd."
senne : ja mama ...
beetje later komt hij in de badkamer en wat had hij aan ... zijn onderbroek, sokken, broek en onderhemd !
dus ik vraag hem : senne waarom heb je jouw truitje nog niet aan ...
antwoord van senne : ja mama dat heb je niet gezegd dat ik dat moest aan doen ...
probeer dan maar is boos te zijn hé ... want inderdaad ik heb dat niet gezegd ! ik veronderstelde wel dat hij dat zou weten omdat het samen aan de kapstok hing.
eigenlijk zijn mijn 2 jongens soms echt 2 verschillende ... senne is heel nonchalant op sommige tijden en lars daarin tegen is heel punctueel. lars wil alles minutieus juist zien ... senne is in op ruimen dan weer gene krak. buiten dan dat alle blokken bij elkaar moeten, treinen bij elkaar enz is hij een echte rommelaar en is te moe om terug op te ruimen, maar o wee als iemand anders een blokje van duplo bij de treinen van duplo steekt ! alarm dan. lars kan het dan weer niet verdragen als er iets niet op zijn plaats ligt. of niet gebeurt is hoe het echt moet zijn. bv de kasten, ik heb een slotje op de kasten zodat lars er niet zomaar in kan kwestie om het gerommel niet te escaleren (bv spelletjes die zo door elkaar zouden komen) maar als iemand in die kast is geweest de moment dat hij sliep en het slotje niet meer heeft toegedaan dan gaat hij de moment als hij wakker is het slotje er proberen terug op te zetten. want dat moet er aan zijn ! de ene moment zijn de kinderen hyperactief en zou ik men haren uit trekken van de zenuwen maar de andere moment liggen ze doodstil in de zetel naar tv te loeren. senne is verslaafd aan tv, spelletjes op de pc en nintendo. spelen is iets dat geen één van de 2 jongens kan, alleen maar alles op een rij zetten en rommel maken. en waarom niet hé, ze hebben zo'n mooi speelgoed. lars heeft de laatste 2 dagen ook weer regelmatig woede aanvallen gehad, kwaad zijn om iets (niet weten waarom) en zich dan op de grond laten vallen en stampen of rechtstaand stampen op de grond. en waarom ?? geen idee ... weet je wat ik soms ook zo raar vind, de ene (senne) wilde tijdens het wenen en ziek zijn getroost worden, terwijl lars helemaal alleen alles wil verwerken en geen troost duld. ook niet van mij. dan doet je hartje wel pijn ... maar aan de andere kant kan hij wel heel lief kusjes geven en als ik bij hem ga hangen in de zetel (zoals vanmorgen) en ik geef hem kusjes op zijn kaak dan kan hij zo lief tegen mijn kaak aandrukken met de vraag om nog meer kusjes te geven. praten wordt niet gedaan door hem maar zijn blikken, aanwijzingen en geluidjes zeggen soms meer dan 1000 woorden. maar ik zou zo graag eens een eerste woordje horen ... ik weet dat ik ondertussen al nana ben maar zo eens echt MAMA horen ! welke mama zou dat niet graag horen !! doof is hij zeker niet ... want alles wat je zegt verstaat hij ... larsje crocs aan doen voor je buiten gaat, en hij gaat proberen zijn crocs aan te doen, de ene keer met geluk, de andere keer met hulp. lars eerst je schoenen uit voor je naar binnen gaat ... gaat op zijn poep zitten dan en probeert ze uit te doen ! senne daar moet je dan weer alles 1000 keer aan zeggen en hopen dat hij na de 1000ste keer eindelijk iets doet wat je gevraagd hebt ! en dan verschiet hij er van als je boos wordt .
vanmorgen hebben we gesprek gehad met de GON-juf, CLB en Zorg-juf. ivm het ondertekenen van het nieuwe GON-contract. in oktober volgt dan het handelingsplan. maar ze gaan wel eens zien of ze niets kunnen doen tegen dat plassen. misschien plast hij niet genoeg op school ?? en plast hij daarom s'avonds in zijn broek ? we gaan het proberen uit te zoeken met desnoods picto's in het toilet wat hij moet doen als hij naar het toilet gaat ! misschien helpt dit , zo niet dan hebben we het toch geprobeerd.

bedankt

ik wil iedereen bedanken die mijn blog gelezen heeft en daarna me gezegd hebben dat ze het pakkend en mooi geschreven vonden. ik heb alleen maar positieve reacties gehad en dat doet deugd, alleen was ik met 1 ding niet blij, ik kreeg daarbij ook de reacties dat ze begrepen wat ik voelde toen ik schreef dat er nog altijd geen begrip voor de ass'ers in mijn gezin was. want blijkbaar is dat nog altijd iets dat iedere mama of papa tegen komt ivm hun ass-kinderen ! schandalig vind ik dat daarom dat ik dus steun genoeg heb voor deze blog. ik wil tegen dat onrecht vechten en de mensen die niet verstaan wat autisme is het duidelijk aan te leren ! en wie zin heeft om deze te linken dan mag dat gerust !! ik vind het zelf erg dat ik zo'n verhaal heb moeten neerschrijven want ik had veel liever gehad dat ik en de kinderen geen zorgen hadden. maar dat is nu eenmaal niet en we gaan er het beste van maken.

groetjes greet

me voorstellen

hallo iedereen,
welkom op mijn blog.
ik ben Greet en ik ben al 10 jaar gelukkig samen met mijn ventje Jan, maar ons leventje samen is niet vanzelf gelopen zonder obstakels. soms verschiet ik er nog van dat wij zoveel samen hebben meegemaakt en dat onze relatie toch heeft stand gehouden. dit noemen ze dan Liefde zeker !!
op 11 juni 2004 ben ik bevallen van ons eerste zoontje Senne, maar dit is niet zonder slag of stoot geweest. ik ben de 9ste juni (woe) binnen gegaan met vreselijke buikpijn en hoofdpijn en een dag  later hebben ze dan ontdekt dat ik zwangerschapsvergiftiging had (niet helemaal onverwacht, want ik heb sinds mijn 2 jaar een nierziekte,een ontdubbelde nier en urineleider) alles is toen in gang gezet om te bevallen, senne was toen een foetus van 34 weken. pas op vrijdag avond 17.15 na een arbeid van 23 uur ben ik bevallen van hem ! hij woog toen 2 kg 285 gram en was 44.2 cm.hij had toen een lage apgarscore en dat verontruste de kinderartsen wel, maar omdat hij 6 weken te vroeg geboren was moest hij toch in de couveuse en konden ze hem goed observeren.

1 uur na de geboorte

die eerste nacht heeft hij dan apneu's (stoppen met ademen) gehad en is een dag later overgebracht naar het Middelheim ziekenhuis voor observatie en onderzoeken. daar hebben ze alles nagekeken waaronder ook zijn nieren maar er was niets te vinden. alles leek normaal en hij kwam ook vrij goed bij.

1 week oud in de couveuse

na 7 dagen daar mocht hij overgebracht worden naar het Jan Palfijn ziekenhuis in Merksem. daar heeft hij nog enkele dagen in de couveuse doorgebracht en dan op de warm kamer. op 3 juli was het dan zover, hij woog 2kg 640 gram en mocht na 3 weken eindelijk naar huis !!

3 weken oud, naar huis

toen hij 3 maand oud was moesten we op controle naar de kinderarts maar die was niet zo gelukkig. normaal moet je op die leeftijd als je hen aan de handjes vasthoud en van lig naar zit trekt hun hoofdje mee naar boven houden. hij niet hij was nog altijd een "slappe" baby. de kinderarts raadde toen aan om ons op de wachtlijst te zetten van het centrum voor ontwikkelingsstoornissen te antwerpen om daar zijn ontwikkeling te testen. eind januari kregen we daar reactie van dat hij op 8-9 maand werd getest. senne kon toen net sinds 1 maand kruipen maar brabbelen gebeurde nog niet. de uitslag was hard, Senne stond voor op motoriek maar stond ver achter op taal. hij zat op een leeftijd van 6 maanden.

1 jaar

2 jaar

tijden gingen voorbij en op 2 jarige leeftijd werd de arts van K&G toch wel heel ongerust. senne had 3 woordjes, mama, papa en dada. dat was het, voor de rest brabbelde hij amper en was hij gefrustreerd door het niet kunnen praten. op motoriek vlak ging het goed maar hij was toch wel niet gerust. hij vroeg ons om toch maar weer eens contact op te nemen met de kinderarts, zo gezegd zo gedaan, resultaat terug naar het COS. in november van dat jaar 2006 stonden we er weer. weer met de harde noot dat senne op talig gebied nog op de leeftijd van 2 jaar stond terwijl hij al 2.5 jaar was ! we moesten toen contact opnemen met thuisbegeleidingsdienst Jonckelingshof om hem op talig gebied verder te stimuleren. want in januari ging hij voor het eerst naar school. hoewel senne als sinds zijn 2 jaar kurkdroog was begon hij op school terug te plassen in zijn broek. leuk is anders want de zorgjuf kwam regelmatig op ons toegestapt met de vraag om hem dringend droog te laten worden. maar we konden hier echt niets aan doen, want hij was al droog. wat soms resulteerde in de vraag van , liegt het niet aan de ouders dat hij stress heeft !

3 jaar

senne mocht in sept 2007 naar het 1ste kleuterklasje, het leek ons een lieve juf en dachten wel dat het allemaal zou gaan, maar ook de thuisbegeleiding ging regelmatig eens naar zijn klasje en zag dat het misliep. senne was gesloten en antwoorde nooit op de juf haar vragen. ze moest hem altijd maar dwingen om iets te zeggen en dat wilde hij duidelijk niet. tot we in de helft van dat jaar gevraagd hebben om voor ons een contact-schriftje te doen, zodat we hem misschien wat konden helpen om zich goed te voelen. maar de juf weigerde want ze had genoeg te doen ! te verstaan maar senne had er nood aan. ik werd meer en meer ongerust want senne praatte toen nog amper en heel onverstaanbaar. net in die periode hadden we gehoord dat er enkele in de familie getest werden op autisme wat ook duidelijk was uitgekomen. ik ben beginnen opzoeken en alles wat senne deed kwam te voorschijn op de site's van autisme. dus trok ik mijn stoute schoenen aan, en legde dat aan de thuisbegeleiding uit, ja zei ze idd wat je zegt kan zijn maar echt 100 % zeker ben ik niet. maar om gerust te zijn zou je beter de testen laten doen ! dus ik terug naar COS gebeld en in juli 2008 mochten we komen (hij was toen net 4 jaar geworden) , net in die periode hadden we een miskraam gekregen en ook dat was voor ons een zware opdoffer om te verwerken.

4 jaar

onze emoties liepen hoog op en we moesten toen nog een brief laten invullen met score's door de juf, maar vermits zijn juf in zwangerschapsverlof was moest het door de vervangjuf ingevuld worden. op 40 vragen scoorde hij volgens de juf allemaal op 0 dat wil zeggen dat hij alles kon, zelfs dat gene wat hij echt niet kon kon hij volgens haar wel goed ! met die brief zijn we dan naar het COS geweest en ja bij de testen was het overduidelijk dat hij Autisme had. toen ik bij het team binnen kwam zeiden ze mevrouw ik vind het erg om het te zeggen maar u had groot gelijk om te komen testen want u voorgevoel was correct, senne heeft autisme en moet goed opgevolgd worden. dus zijn we begonnen aan een resem van papierwerk, het raster aangemeld, revalidatiecentrum en Gon-begeleiding en ook handicap (verhoogde kinderbijslag). heel de 2de kleuterklas was een grote ramp voor senne, hij had een oudere juf (een heel lieve) maar ik vermoed dat ze echt geen besef had wat autisme betekende en deed er dus ook niets voor, ze veranderde haar klas voortdurend en senne wilde gewoon niet meer naar school gaan !! ik vond dat verschrikkelijk om hem zo te zien, op het einde van dat schooljaar hadden we een gesprek met de juf, Gon-juf, CLB en onze thuisbegeleidster ... dat laatste gesprek zal me altijd bij blijven als de meest verschrikkelijke uit zijn schoolloopbaan. een heel gesprek lang wilde ze maar niet snappen dat senne nood had aan structuur, dat senne ziek werd van de stress op school door dat er geen structuur was. maar het haalde niets uit, tot de juf zei, maar senne heeft geen autisme, in die papieren van COS staat er in vermoeden, dat is nog iets anders, en wij maar nee het staat zwart op wit senne heeft autisme, dat is niet waar enz, uiteindelijk haalde ze de papieren er bij en idd er stond senne heeft autismespectrumstoornis en toen zag ik hen gezicht ! ze voelden zich in het nauw gedreven want ze moesten nu echt iets doen ! een heel jaar lang hebben ze er dus vanuit gegaan dat senne maar een vermoeden had, en hebben daar ook niks mee gedaan. op dat gesprek zei die mevrouw van het CLB maar zou het niet door thuis komen dat senne zoveel stress heeft ! wij hadden zo iets van wablieft ?? toen werd ik zo kwaad en heeft de thuisbegeleiding haar mond open gedaan en kwaad geweest. pas dan begon er beetje respect naar ons te komen en senne ... maar zijn 2de kleuterjaar was wel al bijna ten einde, ik werd eind van dat jaar ook terug zwanger en verwachte zonder problemen een brusje voor senne ...

5 jaar

in de 3de kleuterklas werd het allemaal anders, hij zat bij de juf waar hij graag bij wilde en had een uitstekend jaar. hij had nog GON dat jaar en ook het revalidatiecentum was gestart ! dat jaar was gewoon fantastisch ... zijn juf deed echt letterlijk alles voor hem. hij ging graag naar school en was maar 2 keer dat jaar ziek, met de sint en met carnaval wat al een hele verandering was ten opzichte van de jaren daarvoor. in het revalidatiecentrum kreeg hij Logopedie, ergotherapie en communicatietraining met 4 andere kindjes. daar heeft hij zijn vriendinnetje leren kennen. ze kunnen daar niet zonder elkaar, zitten altijd samen en doen alles samen ! in de helft van dat schooljaar 2009-2010 hebben we testen laten doen ivm zijn IQ ... hij scoorde op zijn totaal IQ 88 (zwakgemiddeld) , verbaal was dat dan 83 (zwak) en performaal 95 (gemiddeld). senne is een uitblinker in puzzelen. hij legde toen (was 5 jaar) puzzels van 200 stuks, eerste maal samen, 2de maal helemaal alleen en tegen het einde van het weekend omgekeerd omdat hij de bovenkant volledig al kende. senne was daar echt heel straf in. op 3.5 jaar kende hij perfect welke auto van wie in de familie was, en hij haalde ook de juiste auto er uit ! dus stonden er 2 opels (juist hetzelfde) naast elkaar dan haalde hij de juiste er uit !! het enige wat senne toen had, was dat weglopen, senne kent geen gevaar en heeft er ook geen schrik van. 11 januari 2010 ben ik dan bevallen van Lars (hij was 2 weken vroeger dan gepland).

Lars, 1 maand oud

geboorte Lars

maar ook met hem kenden we veel moeilijkheden. hij heeft tot zijn 3 maanden last gehad met zijn darmen dan had hij reflux waardoor hij snachts moeilijk sliep en uiteindelijk zijn we terug neer gekomen op darmproblemen waardoor hij sinds febr 2011 elke dag movicol moet krijgen. toen lars 4 maand was en zijn fruit en groentepap kreeg begon ik al te merken dat ook hij moeilijkheden had op communicatief gebied. hij wilde alleen maar dat mama hem eten gaf , iemand anders deed hij zijn mond nog niet voor open, ook niet voor zijn papa !

senne 6 jaar

lars 5 maand

op 6 maanden zat hij, op 7 maanden kroop hij maar brabbelen daar kwam niets van in huis. zolang wij in de buurt waren lachte hij maar iemand anders moest hij niets van hebben. op 8 maand stond hij recht en op 10 maand begonnen de eerste stapjes met de hand. in die periode (was oktober 2010) kenden we veel miserie op het appartement waar we woonde. we hadden constant een lek ergens en de buren maakten veel lawaai, ook lars sliep weinig door en schreeuwde toen vrij veel snachts. senne was toen net naar het 1ste leerjaar gegaan op een nieuwe school en dat ging heel goed ... dankzij de begeleiding van de juf en de GON-juf. maar hij begon ineens kaka in zijn broek te doen en ook terug in zijn broek te plassen, (als senne een probleem heeft dan plast hij in zijn broek) uiteindelijk heeft het een dikke maand geduurd eer we wisten wat het probleem was ... senne wilde niet naar het toilet gaan omdat we een lek hadden en in de badkamer lagen de buizen bloot en elke keer als boven ons iemand water doorspoelde hoorde hij dat lopen en daardoor dierf hij niet naar het toilet. heel erg om dat te vinden en om hem dat uit te leggen dat het geen kwaad kan, want hij begreep het niet. senne kende niets van verhuizen, heeft dat nooit gedaan en dus groot was onze verbazing toen hij op een zekere dag na het revalidatiecentrum vroeg " mama wanneer gaan wij verhuizen?" daarom onze reactie , senne waarom vraag je dat ?? omdat ik daar niet meer graag woon, daar is altijd een lek en veel lawaai en vind dat niet leuk ! ik wil verhuizen. daar wij de laatste paar maanden meer en meer miserie kregen begonnen we daar ook al wel stillaan aan te denken maar de uiteindelijke doorbraak kwam eind december (net voor de feestdagen) onze huisbaas wilde ons weg want de buren vonden dat onze kinderen te veel lawaai maakte. moet je weten dat senne als hij van school kwam alleen maar tv keek want spelen was een zware opdracht voor hem. en dus maakte hij geen lawaai. maar boven ons liepen ze wel elke avond van de ene kant naar de andere kant de marathon en dat zo'n 4 uur aan een stuk en daarbij nog eens tot snachts luide muziek zodat ik mijn eigen tv niet meer verstond !! maar als we daar iets over vermelde dan waren wij de slechterikken ! swat het was nu zo en we zijn blij dat we de stap gezet hadden om te verhuizen ... sinds februari wonen we in een huisje waar de kinderen buiten kunnen spelen en heel veel groen hebben in de omgeving, weg uit de stad en terug naar ons plaats waar ons hart ligt de boerenbuiten. de kinderen wonen hier veel liever en slapen allebei door nu ! wat deugd doet ... in januari 2011 begon ik ook meer en meer zorgen rond lars te krijgen, alhoewel op motoriek vlak vrij goed was want hij stapte alleen een week na zijn verjaardag liep het op communicatief en taal vlak nog grondig mis.

lars 1 jaar

hij praatte niet, niets van brabbelen en was bang voor elke mens (zelfs familie) die nog maar in zijn buurt kwam. ook een kindje mocht niet bij hem komen of hij brulde het uit !! zo bang was hij !! hij bleef altijd aan mijn benen staan en sinds hij kon stappen kreeg hij ook de ene woede bui na de andere. ergens gaan slapen was een ramp, want dat wilde hij niet, wij dwongen hen wel omdat wij af en toe ook nood hadden aan rust en elkaar . maar slapen deed hij elders nooit, of hij moest zijn eigen bed en deken hebben ! wat voor senne dan altijd wel makkelijk was was voor hem een ramp. ik heb toen naar het COS gebeld en in april 2011 mochten we er al heen. en daar kwam het verlossende nieuws dat er bij lars ook een zwaar vermoeden van autisme is. hoewel hij nog te klein was 15 maand toen, kon hij nog niet definitief getest worden op autisme maar ze willen hem op 2.5 jaar terug zien, als hij naar school is beginnen gaan om te zien wat dat geeft want uit hun testen bleek wel degelijk dat hij moeite heeft met het communicatieve en ook taal loopt niet wat het moet zijn.

senne 7 jaar en lars 1.5 jaar

lars is nu 20 maanden en zegt alleen Nana (ben ik), Tete (zijn knuffel) en voor de rest éééé, knikt nee als hij iets niet moet hebben en laat zien wat hij wel moet hebben. kent perfect alle snufjes als tv enz (zet dat zelf op) maar praten doet hij niet. hij krijst voor het minste, en samen met zijn broer spelen wordt uit gelokt in ruzie. en als er een persoon of kind in zijn buurt is die hij niet direct wil zien dan kruipt hij weg (dat voordeel geeft dan wel dat hij niet wegloopt, omdat hij van iedereen bang is) maar plezant is anders. ergens gaan slapen wil hij nog altijd niet doen zonder zijn reisbed en deken en knuffels wat maakt dat ik buiten op mijn eigen mama op niemand kan rekenen om ze eens te laten slapen ... want ze willen alleen maar senne en dat doet me als mama heel veel pijn ! ze geven hem geen kans om hem te laten wennen, ze zeggen het ofwel letterlijk dat ze lars niet bij hen willen ofwel laten ze het merken door alleen senne overal mee te nemen ! maar welke oplossing gaat dat geven ?? alleen maar nog meer bang zijn voor mensen en geen vertrouwen laten geven. ik voel me de laatste maanden enorm gekwetst als ik dit hoor en merk ! want uiteindelijk zijn de kleinkinderen toch hetzelfde in stand en mag er toch geen onderscheid gemaakt worden. net hetzelfde dat de kinderen amper structuur hebben als ze ergens gaan logeren, senne ligt altijd veel te laat in bed, en dat resulteert uiteindelijk in dagen lang scheldtirades, boosheid, vermoeidheid en tegendraads zijn !! ook plassen in de broek komt er dan ook weer bij ... leuk is anders maar als ik daar dan iets over zeg dan krijg ik geen gehoor ! enkele maanden terug heeft iemand in de familie me eens gezegd, het is erg dat je senne en lars een probleem opplakt, want die hebben geen autisme enz je overdrijft maar !! dat heeft me in het diepste van men ziel geraakt en op deze moment zit dat nog altijd in mijn hoofd te spoken. want ik wilde ook graag dat het anders was maar spijtig genoeg is dat niet zo, en de enige manier om hier mee te leren omgaan en leven is het aanvaarden en alles doen om het hen gemakkelijk te maken. en daar hoort de hulp van de familie ook bij ... want als zij bij logeermomenten niet meewerken en de lijnen door trekken dan heeft mijn werk geen fluit uitgehaald ! daarom ben ik deze blog gestart ... om af en toe mijn ei kwijt te graken en om iedereen bewust te laten worden wat autisme is en wat dat in mijn gezin doet !! want buiten mijn zonen heb ik ook een man met autisme en dat is echt niet simpel. ik heb een tijd loopbaanonderbreking genomen voor hen en vanaf maart heb ik officieel geen werk meer omdat ze het niet zagen zitten dat ik nog loopbaanonderbreking pakte (ik was maar een nummerke op het werk) en daardoor ben ik dus full-time mama en vrouw van 3 ASS'ers. niet dat ik dat erg vind, want eens Lars naar school gaat heb ik ook meer rust voor mezelf en ga ik ook studeren om toch nog iets om handen te hebben zonder dat ik te veel zorgen extra heb. ik zie mijn kinderen en man doodgraag maar af en toe heb ik ook nood aan praten wat heel veel mensen niet echt begrijpen als ik het moeilijk heb, soms willen ze dat proberen maar je voelt aan dat ze het niet verstaan ... vermits ik op facebook een account heb en ook daar veel tegen gewerkt wordt ben ik mijn Blog gestart zodat ik wel kan zeggen wat ik voel, meemaak en wat ik doe en dat alleen maar dat gelezen wordt door mensen die echt willen weten wat het is, me begrijpen en desnoods raad geven !! ik hoop dat ik op deze manier voor iedereen een hulp kan zijn om iets te leren begrijpen, om steun te geven aan anderen die het ook meemaken en misschien raad te geven. vragen mail me gerust

groetjes Greet